Vandaag ik nog 'ns m'n stoute schoenen en mijn skeelers aangetrokken en heb deelgenomen aan de training van de skeelerclub waar ook mijn petekind lid van is. Hij is 9 en schaatst in groep 4. Hij is erg goed ( wint bekers en zo), ik mocht meedoen met groep 1 ( de 5-6 jarigen). Het was een grappig zicht.
Maar .... ik heb vandaag wel leren remmen en daar ben ik heel blij mee !
Wat me ontzettend opviel is dat de trainer ontzettend veel individuele aandacht had voor elk kind en op die manier dus heel goed instaat was de stof over te brengen. Hoewel dit er ook toe leidt dat alle kinderen veel moesten wachten tot het hun beurt was onderging de groep dit rustig. Het was een goede en leerzame les.
Eigenwijs als ik ben, heb ik me wel gepermitteerd van tijdens het wachten achter in de rij over de breedte van de zaal te oefenen in starten en stoppen. De uitleg van de trainer en de persoonlijke aandacht waren ontzettend nuttig, maar zonder de vele keren starten en stoppen had ik het nog steeds niet gekund denk ik. Doen is leren :-)
Dat is ook wat we met Agile prediken. Moet je iets moeilijks doen ( bv. deployen naar UAT) doe het dan vaak ! Weet je niet goed hoe iets moet ( bv. PO pleasen ), doe het dan vaak ! Inpect and adapt.
Ik stond me daar terwijl ik stond aan te schuiven tussen mannekes die maar een derde van mijn lengte hebben en sommigen maar een tiende van mijn gewicht, af te vragen hoe het er zou uitzien als al die kindjes over de breedte van de zaal zouden oefenen terwijl de trainer 1 op 1 aandacht gaf aan 1 van hun collegaatjes.
Waarschijnlijk chaotisch en rumoerig ..... Maar zou er ook meer geleerd worden ? Zou er meer plezier zijn ? Zou er een snellere leercurve zijn ? Ik geloof van wel. Dat ik exact wat we willen, ook in professionele teams ... chaos ! ENERGIE !!
No comments:
Post a Comment