Een boer heeft 1000 kippen en dus elke dag ongeveeer 1000 eieren. De dichtsbijzijnde markt is echter 5 km verderop en er loopt geen weg van de boerderij naar de markt. De boerderij is omgeven met weilanden, struikgewas en bossen. De boer kan zijn eieren dus niet verkopen.
De boer wil natuurlijk die 1000 eieren per dag aan de man kunnen brengen en hij wil dus naar de markt. Elke dag zonder een weg kost hem de inkomsten van 1000 eieren.
Het aanleggen van een weg duurt een hele tijd. De aannemer gaat eerst bepalen waar de weg moet uitkomen, maakt dan de weg vrij, en begint dan meter per meter ( in stroken van 10 meter ) met het leggen van een onderlaag en de asfaltlaag. Na een paar dagen zou je al een mooi beeld kunnen krijgen van hoe de weg er zal gaan uitzien aan het einde van de rit.
"Hm", denkt de boer, "Dat duurt me te lang!". En hij vraag aan zijn zoon om een paar keer over en weer te rijden naar het dorp met de tractor zodat een pad ontstaat. Die middag rijdt de zoon 7 maal over en weer naar de markt zodat een duidelijk karrespoor ontstaan is, en de volgende ochtend staat de boer met zijn eieren op de markt. 127 hebben de reis overleefd en hij verkoopt ze allemaal!
Na de markt en het vieren van de eerste verkoop, denken de boer en zijn zoon dat het toch moet mogelijk zijn dat er meer dan 127 eieren heel op de markt aankomen. Ze besluiten om elk ei in toiletpapier in te pakken. En zo gebeurt het dat de boer de volgende dag 670 eieren verkoopt op de markt. Ze waren stuk voor stuk heel aangekomen, maar het inpakken heeft zo lang geduurd dat ze pas laat op de markt waren aangekomen.
Weer besluiten de boer en zijn zoon om een verbetering door te voeren. Het karrespoor kost te veel eieren, maar ze allemaal inpakken kost te veel tijd. De weg moet verbeteren. De zoon besluit om met de bulldozer het volledige karrespoor uit te graven zodat een zandweg ontstaat. De zon komt op, en de boer rijdt met zijn eieren over de zandweg. 975 eieren bereiken de markt en worden verkocht. De boer is heel blij en zegt tegen zijn zoon : Voorlopig doen we het zo, en als de situatie veranderd, dan vinden we wel weer wat beters.
De asfaltweg werd nooit aangelegd omdat nieuwe inzichten gaandeweg duidelijk maakten dat het helemaal niet nodig was om een superdeluxe weg te hebben. Het zandpad voldoet prima.
Mooi verhaal. Het mentale model dat we mi moeten doorbreken is: think big. Opdrachtgever en projectmanager komen het liefst thuis met verhaal dat ze verantwoordelijk zijn voor een 8 baansweg dan een zandpad. Groot/kracht is mooi en geeft aanzien. Kleinschaligheid heeft de toekomst.
ReplyDelete